Nowoczesna pasta do zębów jest dostępna dopiero od około stu lat. Zanim wynaleziono to, co nazywamy pastą do zębów, ludzie używali wszelkiego rodzaju mieszanek, takich jak pokruszone muszle ostryg, mielona kreda, węgiel drzewny, sproszkowana cegła, sok z cytryny i sól.

Warto wiedzieć:
że nie należy myć zębów od razu po jedzeniu. Dobrze jest odczekać 30 minut od zjedzonego posiłku, aż ślina w ustach pomoże obniżyć poziom kwasowości. Jeśli zaraz po posiłku przystępujemy do szczotkowania, to rozprowadzamy po całych ustach i jednocześnie wcieramy w zęby kwas, powodując, że jego oddziaływanie jest silniejsze i trwalsze. Kwas to największy wróg naszych zębów – osłabia je i demineralizuje, a tym samym zwiększa podatność na próchnicę. Podczas jedzenia lub picia w naszych ustach spada pH i potrzeba czasu, aby powróciło ono do „normalności”. Idealne pH w ustach oscyluje wokół 7, podczas gdy napój może mieć pH na poziomie nawet 2,5, czyli podobne do octu.
Gdy nie było jeszcze szczoteczek do zębów, ludzie czyścili zęby przy użyciu rybich kości, gałęzi i lnianych nici.

Szczoteczkę do zębów, produkowaną na skalę masową, stworzył William Addis w Anglii w 1790 roku. Patent na nią w 1850 roku otrzymał H. N. Wadsworth z USA, a produkcja ruszyła w 1885 roku. Rączka tej szczoteczki wykonana była z kości. Przez licznie wywiercone dziury przeplatano niedźwiedzią sierść.
Pomysł nie był najlepszy, ponieważ włosie długo schło, szybko wypadało i zawierało dużo bakterii. W 1938 roku powstała pierwsza szczoteczka ze sztucznym włosiem (wykonana z nylonu). Na jej podstawie szczoteczki są ulepszane aż do dzisiaj.

Ciekawostka – czy wiesz, że:
– Podobnie, jak odciski palców, żadne dwie osoby nie mają identycznego zestawu zębów. I nie ma dwóch identycznych zębów w twoich ustach – każdy ma swój niepowtarzalny kształt i rozmiar.
– Przeciętna kobieta uśmiecha się 62 razy dziennie. Przeciętny mężczyzna? Tylko osiem.